วันหนึ่งมีสาวชาวบ้าน 2 คน มาสมัครเป็นสาวใช้ ฟุฮูหยินเห็นจื่อเว่ยเหงา เห็นซินเหลียน ชุ่ยเหลียน 2 พี่น้อง หน้าตาสะอาดสะอ้าน ไม่เหมือนลูกชาวบ้านธรรมดา จื่อเว่ยเองก็ดีใจที่มีเพื่อนคุย พลางคิดถึงเสี่ยวเยี่ยนจื่อ นางเองก็คงจะเหงาเหมือนกันเพราะหมิงเย่ ไฉ่เสีย ไม่ได้ตามไปตำหนักจิ่นหยางด้วย คิดดังนั้นจื่อเว่ยจึงเข้าวัง โดยพา 2 สาวใช้ติดตามไปด้วย ถามทุกข์สุขกันพอสมควรแล้ว จื่อเว่ยจึงว่า "เสี่ยวเยี่ยนจื่อ ไม่มีเจ้าข้าเหงามากเลยรู้รึเปล่า " "นั่นแน่เห็นไหมเวลาอยู่กับข้าเจ้ากับจินสั่วชอบบ่น บ่น บ่น เป็นยายแก่ ขาดข้าไปแล้วเป็นไงล่ะ !" "พูดเหมือนกับเจ้าไม่คิดถึงข้าเลยอย่างงั้นล่ะ" "ใครว่าล่ะจื่อเว่ยเจ้ากลับมาอยู่กับข้าที่นี่ดีไหมตำหนักข้ากว้างขวางออก ข้าจะบอกหย่งฉีแล้วทูลเสด็จพ่อ ข้าอนุญาตให้เอ่อคังมาอยู่กับเจ้าด้วยก็ได้ พวกเราจะได้สนุกกันไง " "ทำแบบนั้นจะได้ยังไงผู้หญิงเราแต่งงานแล้วต้องติดตามสามีอีกอย่างเอ่อคัง ยังมีพ่อแม่ต้องดูแล เจ้าก็รู้นี่ " "ถ้าอย่างนั้นนะให้ยกสกุลฟุมาไว้ที่อุทยานเลยก็แล้วกัน " " เสี่ยวเยี่ยนจื่อ! " จื่อเว่ยระอาเต็มทนกับความคิดพิลึกพิลั่นไม่รู้จบของพี่สาวนอกใส้ "เอาอย่างนี้เจ้าดูนี่สิ ข้าพาสาวใช้มาด้วย 2 คน นางคือ ซินเหลียน อีกคนคือ ชุ่ยเหลียน การที่ข้าจะเข้าวัง บ่อยๆคงไม่สะดวก ข้าจะให้ชุ่ยเหลียนอยู่กับเจ้าที่นี่ นางเป็นสาวใช้เข้าออกสะดวก จะได้คอยส่งข่าวให้เรา2คน อีกอย่างตอนนี้หมิงเย่กับไฉ่เสียก็ไม่ได้ตามเจ้ามาอยู่ที่นี่ด้วย เจ้าก็รับชุ่ยเหลียนไว้รับใช้ เป็นเพื่อนคุยเถอะนะ " "ก็ดีเหมือนกันนะแต่ว่าเจ้าจะไม่มาอยู่กับข้าจริงๆเหรอ " "ไม่ได้หรอกเราต่างมีครอบครัวแล้ว เจ้าน่ะอย่ามัวแต่เล่นสนุกไปวันๆ ต้องคอยดูแลหย่งฉีอย่าก่อเรื่องให้เขาหนักใจนะแค่เรื่องราชการงานเมือง เขาก็เหนื่อยมากพอแล้ว เข้าใจรึเปล่าที่ข้าพูดเนี่ย " "เจ้าค่า!เจ้าค่า!รู้สึกว่าใครใครช่างเป็นห่วงหย่งฉีเหลือเกินนะ ทั้งเจ้า ฉิงเอ๋อ สนมหลิงไทเฮาฮองเฮาพูดกรอกหูข้าอยู่ได้ทุกวั้นทุกวันทำยังกับว่า ไอ้การที่หย่งฉีมาแต่งงานกับข้านี่จะทำให้เขาเดือดร้อนเต็มประดา รู้งี้นะ ข้าไม่แต่งงานซะก็ดีอยู่เป็นสาวโสดสนุกกว่าเยอะเลย เฮ้อ ! " จากวันนั้นชุ่ยเหลียนก็อยู่กับเสี่ยวเยี่ยนจื่อที่ตำหนักจิ่นหยาง ซินเหลียนอยู่กับจื่อเว่ยที่สกุลฟุโดยที่ทั้ง2นางไม่รู้เลยว่าได้เลี้ยงงูพิษเอาไว้ใกล้ตัว และมันพร้อมจะแว้งกัดนางทั้งคู่ตลอดเวลา แท้จริงแล้ว 2 พี่น้องไม่ใช่สาวชาวบ้านธรรมดา แต่นางเป็นลูกสาวของเหลียงถิงกุ้ย ขุนนางโฉด ที่โดนประหารชีวิตไปเมื่อ 2 ปีก่อน ตอนนี้ลูกสาวทั้งสอง กลับมาชำระหนี้แค้นแทนพ่อ เพราะเข้าใจว่าที่พ่อของพวกนางตายก็เพราะเสี่ยวเยี่ยนจื่อกับจื่อเว่ย แผนการแก้แค้นของพวกนางได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว ซินเหลียนนับวันยิ่งเป็นที่รักของฟุฮูหยิน เพราะนางคอยเอาอกเอาใจ รับใช้อย่างใกล้ชิด ถึงแม้ว่าฟุฮูหยินจะให้นางคอยรับใช้จื่อเว่ย แต่หากมีเวลานางจะไปขลุกอยู่กับฟุฮูหยินตลอด ส่วนจื่อเว่ยก็สามวันดีสี่วันไข้ เป็นเพราะซินเหลียนแอบเอายาพิษใส่ในอาหารให้จื่อเว่ยทีละน้อย ละน้อย ทุกคนต่างไม่คิดอะไรเพราะจื่อเว่ยเองก็มีสุขภาพไม่ดีอยู่แล้ว กับเอ่อคัง ซินเหลียนพยายามหว่านเสน่ห์สุดฤทธิ์ คอยหาทางใกล้ชิด แต่เอ่อคังไม่สนใจเพราะเขามีคาแรคเตอร์รักเดียวใจเดียวอยู่แล้ว ทางด้านเสี่ยวเยี่ยนจื่อกับชุ่ยเหลียนสนิทกันอย่างรวดเร็ว เพราะนิสัยเข้ากับคนง่ายอย่างเสี่ยวเยี่ยนจื่อนี่เอง ชุ่ยเหลียนเองก็หลงใหลความน่ารักสดใสของนางเข้าเหมือนกัน แต่ความแค้นมีมากกว่า นางจึงพยายามตัดใจ วิธีของชุ่ยเหลียนคือคอยยุแยงให้หย่งฉีกับเสี่ยวเยี่ยนจื่อทะเลาะกันอยู่เสมอ แต่ครั้งนี้ดูจะรุนแรงที่สุดเพราะเสี่ยวเยี่ยนจื่อมัวแต่เดินหมากกับชุ่ยเหลียน(อีกแล้ว) ไม่ไปเรียนหนังสือกับอาจารย์จี้ เสี่ยวเยี่ยนจื่อพาลจึงกลับไปอยู่ตำหนักซู่ฟาง หย่งฉีคิดว่าพอนางใจเย็นแล้วก็คงจะกลับมาเองจึงไม่ตามไปง้อ ฟุฮูหยินเห็นจื่อเว่ยเจ็บออดๆแอดๆ เกรงจะไม่มีทายาทสืบสกุล จึงพูดขอร้องกับจื่อเว่ยให้ยอมรับซินเหลียน เป็นภรรยาน้อยของเอ่อคัง โดยให้สัญญาจะไม่ยกซินเหลียนเทียบเท่าจื่อเว่ย จื่อเว่ยแม้เจ็บปวดก็ยอมรับ เพราะคิดว่าตนเองบกพร่อง คงไม่มีลูกให้เอ่อคังได้ เอ่อคังไม่ยอมท่าเดียวจนจื่อเว่ยต้องยื่นคำขาดหากไม่ยอมรับ ซินเหลียน นางจะกลับไปอยู่ตำหนักซู่ฟาง เอ่อคังจึงขอเวลาอีกสักระยะ ฝ่ายเสี่ยวเยี่ยนจื่อไปอยู่ตำหนักซู่ฟางหลายวัน ถูกไทเฮาเรียกให้เข้าเฝ้าถามถึงสาเหตุที่ทะเลาะกับหย่งฉี พร้อมทั้งสั่งสอนเสี่ยวเยี่ยนจื่อเสียยาวเหยียดยังกับท่องชินบัญชรเลยก็ไม่ปาน "หย่งฉีรักและหวังดีต่อเจ้ามากนะ ในวังหลวงทุกคนรักเจ้า อยากให้เจ้าเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อม มีความรู้ ความสามารถ เจ้าชอบฝึกวรยุทธก็ไม่เห็นมีใครขัดใจเจ้า แต่หากเจ้าเก่งทั้งเรื่องเรียน เรื่องวรยุทธ เจ้าคงเป็นจอมยุทธหญิงที่เพียบพร้อมจริงๆ หย่งฉีเขาเป็นความหวังของราชสำนัก ในอนาคตอาจได้ขึ้นครองราชย์ แล้วเจ้าล่ะเป็นพระชายาของเขา หากมีพระชายาดีจะได้ส่งเสริมสามีไงล่ะ เจ้าลองกลับไปคิดดูนะเสี่ยวเยี่ยนจื่อ " คืนนี้เสี่ยวเยี่ยนจื่อนอนไม่หลับเลย กระสับกระส่ายคิดถึงคำพูดของไทเฮา " จริงสินะ หย่งฉีรักข้านักหนา นี่ข้าทำอะไรโง่ๆอีกแล้วเนี่ย ป่านนี้หย่งฉีจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้ " คิดดังนั้นจึงจะกลับตำหนักจิ่นหยาง ระหว่างทางชุ่ยเหลียนสบโอกาสเหมาะ ลอบทำร้ายเสี่ยวเยี่ยนจื่อโดยที่ไม่ทันได้ระวังตัว แล้วจับนางไปขังไว้ที่ตำหนักร้างท้ายวัง ทั้งวังหลวงโกลาหลเมื่อองค์หญิงหวนจู พระชายาขององค์ชาย 5 หายตัวไป จื่อเว่ยทราบข่าวก็รีบเข้าวังหลวงทันที ฮ่องเต้สั่งให้ทหารออกติดตามวันแล้ววันเล่าแต่ก็ไร้วี่แววของเสี่ยวเยี่ยนจื่อเซียวเจี้ยน โกรธหย่งฉีมาก หาว่าเป็นเพราะหย่งฉีจึงทำให้เสี่ยวเยี่ยนจื่อหายตัวไป ส่วนเสี่ยวเยี่ยนจื่อเองถูกนางชุ่ยเหลียนปิดปาก มัดมือมัดเท้า ทรมาณต่างๆนานา ไม่ได้กินอาหารและน้ำ จากที่เคยเป็นคนแข็งแรงตอนนี้กลายเป็นคนผ่ายผอม ร่างกาย อ่อนแอมาก ชุ่ยเหลียนบอกความจริงให้เสี่ยวเยี่ยนจื่อรู้ ทำให้เสี่ยวเยี่ยนจื่อนึกเป็นห่วงจื่อเว่ยที่อยู่กับซินเหลียน ทั้งๆที่ตัวเองก็แทบจะเอาชีวิตไม่รอด นับว่าโชคยังเข้าข้าง วันหนึ่งหย่งจี เล่นซุกซนไปแถวท้ายวังพบปิ่นปักผมอันหนึ่ง เห็นว่าสวยดีจึงจะเอาไปมอบให้จื่อเว่ยเพื่อปลอบใจให้หายเศร้าโศก จื่อเว่ยได้เห็นจำได้ว่าเป็นของเสี่ยวเยี่ยนจื่อ ทุกคนจึงออกตามหาที่ท้ายวัง พบเสี่ยวเยี่ยนจื่อกำลังถูกชุ่ยเหลียนทำร้ายอยู่พอดี ชุ่ยเหลียนคิดหนีแต่น่าเสียดาย วรยุทธยังปลายแถวสู้หย่งฉี เซียวเจี้ยน เอ่อคัง ไม่ได้ ถูกจับตัวไว้ เสี่ยวเยี่ยนจื่ออาการสาหัส กี่หมอกี่หมอก็ส่ายหน้า บอกว่าอยู่ได้ไม่เกิน 1 เดือน หย่งฉีเสียใจมากประกาศหมอที่ดีที่สุด แต่ก็ไร้วี่แวว แต่สวรรค์ยังมีตา นรกยังเห็นใจ เอ่อไท่ ไซ่หย่า เดินทางมาเยี่ยมบ้าน เห็นอาการของเสี่ยวเยี่ยนจื่อก็นึกได้ ครั้งหนึ่งเคยได้รับบรรณาการยาวิเศษจากเผ่าหุย " ยาเม็ดหนิงเซียง " ทุกคนร้องออกมาด้วยความยินดี เสี่ยวเยี่ยนจื่อได้อานุภาพของความรักจากทุกคน และยาหนิงเซียง อาการดีวันดีคืน ฮ่องเต้มีรับสั่งให้ประหาร 2 พี่น้อง ซินเหลียน ชุ่ยเหลียน แต่เสี่ยวเยี่ยนจื่อขอชีวิตพวกนางเอาไว้ ไม่อยากให้มีการแก้แค้นไม่มีที่สิ้นสุด ฮ่องเต้จึงเนรเทศพวกนางไปทิเบต 2 ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก จื่อเว่ยได้ให้กำเนิดลูกสาว ฮ่องเต้ประทานชื่อให้ว่า " ฟ่งเอ๋อ " หย่งฉีได้เป็นองค์รัชทายาท ส่วนเสี่ยวเยี่ยนจื่อวันนี้นางเปลี่ยนไปแล้ว กลายเป็นกุลสตรีที่เพียบพร้อมเก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แต่ยังคงไว้ซึ่งความน่ารักสดใสเหมือนเดิม เสี่ยวเยี่ยนจื่อมีลูกชายแฝดถึง 2 คน ฮ่องเต้ทรงประทานชื่อให้เช่นเดียวกันว่า " หย่งเอี้ยน " และ " หย่งอี๋ " พระราชนัดดาทั้ง 2 ต่างเป็นที่รักของฮ่องเต้ ฮองเฮา ไทเฮา และข้าราชบริพารทุกคน

The End